Спомен куќа на Стеван Наумов - Стив

Таткото на Стив, Васил Наумов заедно со својот брат Ристе, се преселиле во Битола во 1913 година, во куќата која денес е ,,Спомен-куќа на Стив Наумов“. Васил и Јана Наумови имале 4 деца: Сотир роден во 1909 година, Александра родена во 1913 година, Ѓорги роден во 1916 година и Стеван роден во 1920 година.

Уште од најраното детство Стив има темпераментен карактер, а се одликува и со неговата правичност. Покажува интерес за цртање и сликање поради што се спријателува и со познатиот уметник Тоде Ивановски кој му бил и маалски другар. На својата виолина најмногу ја свири познатата „Интернационала“ и „Широкá странá моя роднáя“ ( „Широка е мојата драга земја“). Стив е и голем љубител на природата и е редовен посетител на Пелистер, а оттаму произлегува и неговиот интерес за да изработи хербариум.

По завршувањето на основното училиште, Стив се запишува во Битолската гимназија каде што е одличен ученик. Тука се приклучува во напредното и прогресивно движење против големосрпската денационализаторска и експлоататорска политика, преку постарите ученици, како Кузман Јосифоски-Питу, Мирче Ацев, Борка Талески-Модерното и други. Откако завршува гимназија во Битола, студира на Техничкиот факултет во Белград, каде што е еден од најактивните членови на македонската група студенти во прогресивното движење поради што е примен за член на СКОЈ и на КПЈ.

Поради својата револуционерна активност во Белград Стив е уапсен и осуден на 6 месеци затворска казна. По излегувањето од затвор веќе како „искален“ револуционер Стив ја продолжува својата активност и веднаш се приклучува на студентските демонстрации и учествува во штрајкот на работниците од фабриката „Рогожарски“, поради што повторно е затворен и веднаш протеран од Белград.

По враќањето во Битола, Стив со својата енергичност и со заживувањето на повеќе партиски ќелии низ градот, успева да ја активира партиската организација на КПЈ во Битола, која е неактивна поради полициска провала. Поради тоа тој е избран за секретар на Месниот Комитет на КПЈ.

Од таа позиција развива жива активност за привлекување на нови членови, а тоа особено доаѓа до израз во битолското претпријатие за преработка на тутун познат како „Монопол“.

По Априлската војна во 1941 год. во која Кралството Југославија е поразено од фашистичката војска на Хитлерова Германија, територијата на Македонија е окупирана од фашистичка Бугарија. Стив во тоа време како секретар на МК на КПЈ веднаш почнува да работи на прибирање на оружје, муниција и друг воен материјал како и на организирање на оружено востание. Се спротивставува на решението на Методија Шаторов-Шарло за поврзување на македонската партиска организација кон БКП. Многу рано од периодот на окупацијата, во јули 1941 год., преминува во илегала. Ја осмислува и организира т.н. Илинденска демонстрација во Битола на 2 август 1941 год. преку која бугарскиот фашистички окупатор се обидува да го претстави Илинден како „бугарски“ празник со прослава кај месноста „Ат-Пазар“ во Битола.

Го организира и раководи формирањето на Битолскиот ПО „Пелистер“ во април 1942 год. чиј командант станал токму братот на Стив, Ѓорѓи Наумов. На 6 мај 1942 год. во Битола на локацијата позната како „Старо Медицинско училиште“ го убива полицискиот бугарски началник Александар Ќуркчиев.

Во јуни 1942 год. станува член и политички комесар на Оперативниот штаб на Народноослободителните и партизански одреди на Македонија.

Непосредно учествува во формирањето на Битолско-преспанскиот ПО „Даме Груев“ на 6 јули 1942 год. над ресенското с. Златари.

Го раководи нападот на овој одред над полициската станица во с. Кажани, битолско, на 18-19 август 1942 год. Загинува на 12 септември 1942 год. во с. Болно заедно со народниот херој Мите Богоевски. Прогласен е за народен херој на Југославија на 29 јули 1945 год. како еден од првите борци кои го добија ова одликување заедно со Мирче Ацев, Орце Николов, Страшо Пинџур, Христијан Тодоровски-Карпош и Кузман Јосифовски-Питу.